Vrijwilliger Freddy Vermoere gaat regelmatig in de Kortrijkse (buurt)bib op zoek naar interessante bezoekers. Ook personeelsleden en vrijwilligers van de bib passeren af en toe de revue. Wie zijn ze? Wat hebben ze met boeken, films, muziek, ...? Hoe belangrijk is de bibliotheek voor hen? Je ziet, Jambers is hem niet onbekend. :-) Wie weet, staat hij wel op een dag voor je neus met de vraag of hij even mag storen…
“Verlies en rouw zijn rode draad in poëzie die ik schrijf”
“Door het overlijden van mijn papa en mijn zus zullen verlies en rouw altijd een rode draad blijven vormen in de poëzie die ik schrijf”, zegt Siel Verhanneman (26) uit Kortrijk die een eerste dichtbundel uitbracht.
Siel werkt bij de dienst educatie van de Kortrijkse boekerij en ontfermt zich over anderstalige nieuwkomers. Zelf was ze als klein kind al verslingerd aan boeken. “Van toen ik 6 of 7 jaar was, ging ik naar de bibliotheek in Ieper waar ik toen woonde”, zo steekt ze van wal. “Elke maand had ik het maximum aantal van zes titels mee naar huis. Telkens opnieuw waren die op het einde van de uitleentermijn ook allemaal uitgelezen. Dat ik zo graag las, heb ik zeker voor een groot stuk te danken aan mijn papa die een enorme boekenfan was. Bij ons thuis vond je die overal terug. Hij nam me ook vaak mee naar De Slegte of naar andere boekhandels. Daarvoor reed hij ook makkelijk tot in Gent of Antwerpen. Vier jaar geleden is hij helaas gestorven en dat blijf ik als een groot verlies aanvoelen.”
Je hebt over dat verlies geschreven?
“Ja hij heeft een prominente plaats in mijn eerste dichtbundel dat ik niet zo lang geleden uitbracht. Als ik stil ben heb ik een bos in mijn hoofd heet het boekje. Daarin gaat het voor een groot stuk over het verlies van mijn papa. Het is mijn manier om dat te verwerken, want ik wil niemand tot last zijn met het gemis dat ik ervaar. Zo kan ik dan toch mijn verdriet uiten. Vier maanden geleden is ook mijn zus plots overleden. Het doet me nog meer bezig zijn met verlies en rouw. Altijd zal dat een rol blijven spelen in wat ik schrijf. Dat is niet altijd poëzie maar ik maak ook gewone stukjes die niet alleen over rouw en verlies kunnen gaan maar ook over de liefde of over kwetsbaarheid. Ik heb een blog Vijftiende verdieping waarop ik toch driemaal per week een tekstje post en die ik dan ook via Instagram of Facebook laat lezen.”
Vind je ook nog tijd om je af en toe zelf in een boek te verdiepen?
“Ja en ik lees bij voorkeur klassiekers. Een vriendin die letterkunde studeert zette me daartoe aan. Ik lees die ook in het Engels. Zo lag onlangs nog For whom the bell tolls van Ernest Hemingway op mijn nachttafeltje. Waar ik totnogtoe het meest plezier aan beleefde was aan Tender is the night van F. Scott Fitzgerald. Het boek beschrijft de opkomst en teloorgang van een veelbelovend jong psychoanalyticus en zijn vrouw Nicole, die ook een van zijn patiënten is. Wat me daar vooral van bij blijft is die nazomersfeer ergens aan de Rivièra in Frankrijk. Ik kan ook genieten van de klederdracht die hij beschrijft uit die periode, eind jaren twintig. Hij doet dat heel erg levendig. Je ziet het zo voor je.”
0 reacties:
Een reactie posten